Bekenden

Augustus 1985. Door: Jan Portengen Aad Oosterlee Begin dit jaar bestond de Verenigingenraad vijf jaar. Er is weinig bekendheid aan gegeven. Zicht op Valkenburg verscheen vijftig keer. Ook dat vermocht nauwelijks aandacht te trekken. Nu is de man, die in 1980 het initiatief nam tot de oprichting van deze raad en gedurende al die tijd het maandblad verzorgde, er mee gestopt. Het leek me goed dat niet stilzwijgend te laten voorbij gaan.Vroeger was het: Bij Stien de Marel moest je zijn! De kleine Valkenburgertjes wisten destijds (net als nu) precies waar ze hun laatste stuiver konden verbrassen

Geschreven 1 september 2021 19 AUGUSTUS 1921 IS JAN DE VRIES GEBOREN.Vorige maand werd hij 100 jaar. Negen jaar terug had de vereniging een interview met hem. Hierbij ging het met name over zijn jeugd en tienerjaren. Zeg maar de jaren ’20 en ’30. Het geeft een schets van Valkenburg van voor 1940.De familie De Vries is een veel voorkomende achternaam in Valkenburg. Oorspronkelijk kwam de familie uit Oegstgeest. De familie werkte op de pannenfabriek aan de overkant van de Rijn. De werktijden waren van ‘s morgens 5 tot ‘s avonds 7 uur. Daarnaast voer opa ook nog klei vo

Cornelis Meurs is geboren op 22 juli 1909 te Valkenburg en overleden op 25 september 1971 te Valkenburg, gehuwd met Neeltje van Dijk, geboren op 3 oktober 1914 in Noordwijkerhout en overleden op 29 april 1913 te Valkenburg. Kinderen: 7

April 1984. Door: Jan Portengen. Slager van Kesteren De bewoners van Middenweg 10 willen niet gestoord worden in hun middagslaapje. “Niet voor vier uur bellen”, hangt er een briefje aan de deur. Dat geldt niet zozeer mevrouw van Kesteren, maar haar man die de tachtig ruim gepasseerd is en nu met ziekte te kampen heeft. Desondanks had ik hem enkele dagen tevoren zien fietsen door het dorp, hetgeen me de moed verschafte om kwart over vier terug te komen. Er was al bezoek, de keurig in het pak gestoken heer des huizes zat in de leunstoel en observeerde door het raam mijn nadering me

Oktober 1981 Door: Jan Portengen Meester de Heus Meester de Heus kan best als een Valkenburger aangemerkt worden. Hij woont hier met zijn gezin al zo'n 20 jaar. Het oud-hoofd van de School Met Den Bijbel (zoals het nog steeds met letters staat aangegeven op het gebouw aan de Broekweg) is een rijzig man. Zijn vervroegde pensionering heeft hem geen slecht gedaan. Een gebruind, gezond gezicht graag bereid tot hartelijk lachen. Zo kwam ik hem tegen in de Marinus Poststraat. Zoals immer, gekleed als een heer, met grote stappen enigszins gebogen naast zijn vrouw voortgaand, minzaam groetend in

Mei 1982. Door: Jan PortengenJohannes Beerbaum De plaatselijke actie voor hulp aan Polen werd voor een belangrijk deel op gang gebracht door de heer Beerbaum. Om die reden kwam ik weer bij de woonboten terecht. Het Botenpad rouwde...... Pieter Barnhoorn, de oude en vroegere bewoner en eigenaar van het terrein was begraven. De dag daarop Remco Fasseur. Verbijsterd door diens dood, volgden vrijwel alle bewoners de laatste tocht van die hulpvaardige en hartelijke jongen. De gebeurtenissen hadden Johannes Beerbaum en zijn vrouw Annet Beerbaum-Meyer diep geschokt. We besloten evenwel om toch maar

Oktober 1983. Door: Jan Portengen Jaap van Kouwenhove Jaap van Kouwenhove is een bekende Valkenburger! Niet dat hij door iedereen bij de voornaam genoemd wordt. Het dorp spreekt van hem als: meneer van Kouwenhove. Is het dan zo'n deftig mens? Helemaal niet. Hij heeft niet eens een auto! Zelfs geen rijbewijs. Op de brommer gaat hij naar zijn werk. Zwaar gehelmd en ingepakt. Klein van stuk, maar groot van uiterlijk.  Toch heeft hij een witte-boorden baantje. Chef van de Binnendienst is hij. Op een assurantie-kantoor in Leiden. Het is een administrateur in hart en nieren. Eé

September 1983. Door: Jan Portengen J. v.d. Bor Vroeger kon je aan de grootte van het huis de belangrijkheid van de bewoners afmeten. De burgemeester werd het kasteeltje toebedeeld. Daarna kwamen de geleerden: de dominee en de dokter. Zelfs bood ons dorp een status-symbolisch onderkomen aan hoogleraren, rechters en dergelijke. Ook de boerenbehuizingen waren groot of klein, al naargelang de omvang der veestapel. Voorts de middenstand; hun aanzien werd bepaald door de afmetingen van winkel of werkplaats, waarvan de woning veelal deel uitmaakte. De landbouwers, vooral hen die geen grond in eige

Maart 1986. Door: Jan Portengen Gerrit Russchenberg Mijn gastheer zat enkele meters van me af in een ouderwetse hoge leunstoel. Op zijn plekje bij het raam. Hij strekte zijn bovenlichaam, haalde hoorbaar adem en begon met een diep, sonoor geluid te vertellen, zijn tweede stem. “Er waren toen maar twee brommers in Valkenburg, ouwe Jan Varkevisser en ouwe Piet Verhaar. Ik dacht bij mijn eigen, ik ga naar Walekamp, ook zo'n ding halen. Op de terugweg bij de bunkers liepen Jan en Kees Ouwersloot. Ze lieten me stoppen. Ze wilden m'n nieuwe brommer eens goed bekijken!” Sindsdie

Keramist Jaap Ravelli overleden. Op een april 2011 is de heer Jaap Ravelli, overleden op de leeftijd van bijna 95 jaar. Op de rouwkaart staat de volgende tekst: "Jaap begon- samen met zijn broer Dick-  "Potterie Ravelli" in 1947 en beëindigde het bedrijf in 1977. Na die tijd bleef hij zeer creatief en verstond de kunst van het zich laten inspireren. De natuur was een continue bron voor hem. Zijn werk heeft een plaats in de vorrngeving van de jaren '50, '60 en'70 gekregen. Wij herinneren Jaap vooral als een eigenzinnig, oprecht en opgewekt mens." Corrie van Kralingen on

Gerrit Dorrestijn is geboren op 25 oktober 1909 te Langbroek en overleden op 12 februari 1982 in Leiden. De heer Dorrestijn was wachtmeester 1e klas bij de Groep Rijnsburg van de Rijkspolitie, post Valkenburg. Hij kwam in Valkenburg in 1948 en vertrok in 1974 naar Rijnsburg. Bijlage: Artikel uit Leids Dagblad van 12 februari 1982: Afscheid bij politie in Rijnsburg.

November 1983. Door: Jan Portengen Piet de Vries “Best grondje!”, was het oordeel van mijn collega-volkstuinder. Hij kan het weten, is opgegroeid tussen de groente, zogezegd. We rooiden, overigens met toestemming van de oorspronkelijke eigenaar, een stuk of wat rabarberstruiken uit het land van Piet de Vries achter zijn huis aan de Hoofdstraat. Reeds waren er palen uitgezet voor een vijftal woningen en verbinding met de Middenweg. “Gaat het U niet aan het hart als je ziet dat de grond, die je jarenlang bewerkt hebt, plaats moet bieden aan nog meer keuri