Sint Piterdag was vroeger in veel dorpen en steden een bijzondere dag, die werd gevierd op 5 maart. Eigenlijk vierde men het begin van het voorjaar, maar tegelijkertijd werden allerlei nieuwe contracten gesloten. Zo konden de boeren bijvoorbeeld vanaf 5 maart hun nieuw gehuurde weilanden gaan gebruiken en namen de schippers nieuwe bemanningsleden aan. Het was voor alle inwoners een feestdag waar ze lang naar uitkeken.

Deze van oorsprong katholieke kerk is gebouwd in de eerste helft van de 12de eeuw en gewijd aan de apostel Petrus.
De kerk is één van de oudste, maar ook één van de grootste dorpskerken van Fryslân. Het gehele gebouw had een lengte van 32 meter. Nog steeds is niet helemaal duidelijk waarom in dit kleine dorp een zo grote stenen kerk werd gebouwd. Mogelijk ligt hieraan een middeleeuws bisschoppelijk  "zendingsplan" ten grondslag.
De zadeldaktoren dateert uit de 14de eeuw. Het koor heeft in de loop der tijd diverse bestemmingen gekend, zoals rechtshuis, wachthuis, provoost, kosterswoning en consistoriekamer. Tot 1832 heeft dit gedeelte van de kerk dienst gedaan als recht- en raadhuis. De kerk is beeldbepalend voor Grou en op zeer veel schilderijen vastgelegd.

Bronnen:  - Wandelroute door Grou, uitgave museum Hert fan Fryslân  - Werkgroep Kerk naar Buiten (Raad van Kerken)  - H. Mol en G. de Langen, Leeuwarder Courant, 12 april 2018 

Skûtsjes (beurt- en vrachtschepen) vervoerden o.a.  landbouwproducten, aarde, zand en puin. Al sinds 1820 werden er ’s zomers, als er weinig werk was voor de schippers, zeilwedstrijden georganiseerd door kasteleins. De schippers hadden er veel belang bij om mee te doen, omdat er vaak veel geld en mooie prijzen te winnen waren.

 In 1926 organiseerde de VVV van Grou een ouderwetse skûtsjesilerij voor het “Broederschap van Notarissen in Nederland”, dat een congres hield in Grou.
In 1929 vond de eerste door de Skûtsjecommissie Grouw georganiseerde wedstrijd  plaats.
Omdat er behoefte was aan centralisatie, werd in 1945 een contactorgaan opgericht. Dit werd in 1946 de Sintrale Kommisje Skûtsjesilen (SKS), zij liet slechts 14 skûtsjes toe, wat er toe leidde dat in 1982 nog een organisatie, de IFKS (Stichting Iepen Fryske Kampioenskippen), werd opgericht. De start van de twee weken durende wedstrijden van de SKS is ieder jaar in Grou.  

“Door de moerassige aard van de bodem in de omgeving van Grouw, is deze ongeschikt voor bouwland; het gehele gebied is een echte Friese "greidestreek". Deze situatie maakte dat de vroegste bewoners van oudsher vertrouwd waren met het water. Uit de oude kaarten van Schotanus (1664 en 1694), de kadastrale kaart ± 1820, Eekhoff e.d. blijkt dat hier van een archipeldorp gesproken kan worden, dat alleen via het water te bereiken was”. “Aan het graven van het Kolonelsdiep in de 16e eeuw heeft Grouw mede zijn bloei te danken. Door dit kanaal liep de scheepvaart van Groningen naar Holland via Grouw. Ook de schippers van Leeuwarden voeren via Grouw. Door de schaarste aan hooggelegen, droogblijvende grond waren de bewoners gedwongen de huizen zeer dicht opeen te bouwen. Hierdoor ontstond een haast stedelijke bebouwing, met veel waterlopen en smalle straten (vergelijk Venetië). Ondanks de vele dempingen, heeft het dorp deze karakteristiek behouden.”

De "Bruorren Halbertsma" waren drie broers die aan het eind van de achttiende eeuw werden geboren in Grou en veel betekend hebben voor de Friese literatuur.
Joost en Eeltje schreven samen "De Lapekoer fan Gabe Skroar" (1822), een korte verzameling van gedichten en een kort verhaal. Samen met hun broer Tsjalling schreven zij gedichten en verhalen die postuum werden uitgegeven in de bundel "Rimen en Teltjses van de brourren Halbertsma" (1871). Dit werk wordt wel gezien als het "nationale" boek van de Friese literatuur.

In 1891 werden de Halbertsmafabrieken voor houtbewerking opgericht door Pieter Goslik Halbertsma. Wat  begon met het maken van botervaatjes en boterkisten, werd  nadien gewijzigd in de productie van deuren, pallets, box-pallets en kozijnen. Halbertsma was in die tijd een vrij modern bedrijf met een eigen pensioenfonds, bedrijfsbrandweer, personeelsvereniging en bedrijfsgarage en een eigen transportafdeling.

Naast Grou werden er in Leeuwarden, Hoorn, Groningen, Lemmer en Scheemda ook fabrieken gevestigd.

Mede door de grote bouwmalaise van begin 1980 ging de fabriek uiteindelijk failliet. De deuren-sector wordt in zeer afgeslankte vorm voortgezet door de firma Van Vuuren.

Bron:  B.S.Jellema

Grou was door ligging en karakter een “archipeldorp”, bestaande uit vele kleine eilandjes en daardoor ook het  “dorp van de schouwen”. Veel dorpsbewoners hadden vroeger een schouw om over het water en het ‘s winters ondergelopen land te reizen. De smid, timmerman en schilder gebruikten de schouw om op de verafgelegen boerderijen en arbeidershuizen hun werk te verrichten.
Met de schouw werden de volle melkbussen opgehaald en naar de “bûterfabryk”  gebracht. Bakker, slager en winkeliers ventten hun waar uit met de schouw.
De schouw werd later vooral zeilboot en visboot. Bij de overstromingsramp in Zeeland in 1953 verleenden de per vrachtauto aangevoerde GWS-schouwen ( Grouwster watersportvereniging) uit Grou uitstekende diensten!

Grou was jarenlang met Stiens het meest rode dorp in Friesland. In 1906 werd er in Grou een afdeling opgericht van de SDAP, de Sociaal Democratische Arbeiders Partij door o.a. Wytse Postma en Hendrik Hoeneveld.
De aanwas van leden in de jaren daarna is groot. Met name door de handtekeningenactie voor het algemeen kiesrecht komen bij de verkiezingen van 1913 anders minder socialistische gezinnen in het rode kamp terecht.

In 1917 verovert de partij de absolute meerderheid in de raad. Maar radicale stromingen zoals anarchisme en marxisme kregen in Grou geen vaste voet aan de grond. De 1 Mei viering, als dag van de arbeid, was een jaarlijks hoogtepunt voor de rode familie in Grou en werd door honderden mensen bezocht. De Meiboom moest versierd worden en later op de dag zouden ze er met  zijn allen op it Grien om heen dansen. Aanvankelijk gebeurde dit op de eerste zondag van mei, omdat de arbeiders er niet vrij voor kregen.

Veel schippers uit de Friese havenplaatsen voeren in de 16de, 17de en 18de eeuw met hun schepen naar de Oostzeelanden en langs de Franse, Spaanse en Portugese kust. Maar dat ook Grou een grote bloeiperiode gekend heeft, die te danken was aan deze kustvaart is minder bekend.
Toch voeren in de tweede helft van de 18de eeuw enkele tientallen Grouster schippers met hun kofschepen langs de Europese kusten. Na de winter voeren ze vaak eerst in zuidelijke richting, de havens van de Oostzeelanden waren dan nog niet ijsvrij, om o.a. zout, wijn en specerijen op te kopen en die vervolgens via de Sont naar de Oostzeelanden te brengen. Daar vandaan namen ze vaak hout en granen mee terug naar Nederland. 
Die kofschepen werden op drie verschillende hellingen in Grou gebouwd en dat zorgde voor veel werkgelegenheid. De hellingbazen zochten mensen die in deze schepen wilden investeren. De investeerders kregen dan een aandeel in het kofschip. De aandelen werden in de wijde omgeving van Grou gekocht.
Ook ontstond er een levendige handel in deze aandelen. Zo kon je b.v. je 1/16 portie (aandeel) in een kofschip verkopen in vier keer 1/ 64 portie. Deze bloeiperiode eindigde toen de Franse legers in Nederland de dienst uitmaakten en Napoleon in 1806 het Continentale stelsel invoerde.

Het oudste nog bestaande Nederlandse ziekenfonds werd opgericht in 1776 met als doel het verlenen van financiële ondersteuning bij ziekte, ouderdom en overlijden. De lijfspreuk luidt: “Lofwaardig is deez’ maatschappij, men staat getrouw de leden bij”. Tegenwoordig is “It Gild” geen ziekenfonds meer, maar een vereniging, waar de gezelligheid voorop staat. Alleen de boeteclausule bestaat nog.
Wanneer een lid te laat op de vergadering verschijnt of niet tijdig afzegt, moet hij een boete betalen.
Bij gebrek aan echte vergaderpunten bespreken de leden de medische staat van dienst van elkaar. De Friese pijprookkampioen krijgt bijvoorbeeld geen huldiging, maar een berisping. Hij brengt immers zijn gezondheid in gevaar. Na elke vergadering is er ter bevordering van de gezondheid paling en jonge jenever.